"Το παιδί που είχε ένα ξέσπασμα θυμού τις προάλλες στο πολυκατάστημα και η μητέρα το έσφιγγε στην αγκαλιά της για να το ηρεμήσει. Ο «ιδιόρρυθμος» γείτονας που είναι τόσο απορροφημένος πάντα, που νομίζουμε ότι δεν μας βλέπει. Το παιδί του απέναντι διαμερίσματος που κάθε απόγευμα παίζει το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο σημείο και ο συμμαθητής του παιδιού μας που έρχεται στο σχολείο με συνοδό και προσπαθεί να ενταχθεί στο σχολικό περιβάλλον και να επικοινωνήσει. Ο καθηγητής που μας εντυπωσίαζε με το βάθος της γνώσης του αντικειμένου του, ο οποίος ωστόσο μιλούσε συχνά «παράξενα» και φαινόταν απόμακρος, όπως ο κινηματογραφικός χαρακτήρας Raymond (από τον «Άνθρωπο της Βροχής»). Όλες αυτές είναι μόνο ορισμένες όψεις του αυτισμού. Τα άτομα που πάσχουν από κάποια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού δεν ταιριάζουν πάντα στο προφίλ του παιδιού που ταλαντεύεται αμίλητο μπρος-πίσω και περιστρέφει αντικείμενα. Είναι μια διαταραχή όπου η ποικιλία και η ένταση των συμπτωμάτων διαφέρει κατά περίπτωση (τόσο ως προς την ένταση όσο και ως προς την ποικιλία των αυτιστικών στοιχείων).
Πολλά παιδιά (περίπου 1 στα 88) πλέον γεννιούνται και είναι πιθανό να διαγνωστούν με κάποια διαταραχή του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) και κανείς δεν ξέρει γιατί. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι μια μοναδική αιτία που να προκαλεί τον αυτισμό και οι τελευταίες έρευνες τείνουν να παραδέχονται τη συμπλοκή πολλών παραγόντων. Υπάρχει ωστόσο μια διαρκής έρευνα σε εξέλιξη σχετικά με τα αίτια της νόσου. Τα συμπτώματα επιβεβαιώνονται σε ηλικία περίπου 24-28 μηνών, ενώ ήδη έχει φανεί πως σε βρέφη από 6 μηνών πιθανόν να ανιχνευτούν ενδείξεις της διαταραχής. Ο αυτισμός φαίνεται να υπάρχει ήδη από τη γέννηση. Και αυτό είναι που καθιστά την έγκαιρη διάγνωση και την πρώιμη παρέμβαση αναγκαίες.
Ο αυτισμός μπορούμε να πούμε ότι είναι μια «ειδική κατάσταση του νου», ένας εγκέφαλος που έχει διαφορετικές «προδιαγραφές» από τον συνηθισμένο. Η αυτιστική σκέψη είναι όντως μια διαφορετική οργάνωση των πληροφοριών στον εγκέφαλο και η «φανερή συμπεριφορά» που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι συνήθως σκόπιμη και όχι τυχαία.
Οι αυτιστικοί αντιλαμβάνονται τον κόσμο και τα ερεθίσματα διαφορετικά αλλά όχι αναγκαία εσφαλμένα. Τα αντικείμενα και το περιβάλλον είναι περισσότερο καθοριστικά γι’ αυτούς απ’ ό,τι για όσους ανήκουμε στην «τυπική σκέψη». Μπορούμε να πούμε πως και εμείς οι ίδιοι περισσότερο ανταποκρινόμαστε στο περιβάλλον παρά αντιδρούμε. Ελέγχουμε οι περισσότεροι τις παρορμήσεις μας και τις υποβάλλουμε στον εξονυχιστικό έλεγχο της «λογικής επεξεργασίας» και του κοινωνικού ελέγχου πριν ενεργήσουμε. Αναλογιζόμαστε το περιβάλλον, τους γύρω μας και γενικά τον αντίκτυπο των πράξεών μας. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε εκπαιδευτεί από πολύ μικροί να το κάνουμε. Αναπτύσσουμε, για παράδειγμα, από μικροί την ικανότητα της ενσυναίσθησης κι έτσι μπορούμε να εμπλεκόμαστε λειτουργικά σε κοινωνικές συναλλαγές με άλλους. Μπορούμε να δημιουργούμε αβίαστα «νοερές» αναπαραστάσεις του κόσμου και να σκεφτόμαστε πολύπλοκα και σύνθετα".
Δείτε εδώ πληροφορίες για την παρουσίαση παραμυθιού που θα ακολουθήσει κι εδώ όλες τις εκπλήξεις του διημέρου.
Δείτε εδώ πληροφορίες για την παρουσίαση παραμυθιού που θα ακολουθήσει κι εδώ όλες τις εκπλήξεις του διημέρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου